ΕρωΤόΛογα

Μα γλυκό μου αγόρι.

Εγώ,

Είμαι

Μια

Ντίβα.

Δεν μπορείς

Εσύ

να

είσαι

Γκεστ Sταρ

στη

ζωή μου.

Fears Of The Past

Ανατρέχοντας στο blog 'Without Answer' το οποίο φαίνεται να έχω αναρτήσει στις 24 Φεβρουαρίου το 2007 αντιλήφθηκα ότι γράφτηκε εμπρόθεσμα.

Δηλαδή οι σκέψεις μου όπως διατυπώνονται στο εν λόγω άρθρο προηγήθηκαν της πραγματικότητας.

Πάντα είχα την χαρισματική κατάρα να προβλέπω κάποια γεγονότα, όχι ως μεντιουμ αλλά από ένστικτο.

Ναι, όπως πάντα, 20 κόκκινα τριαντάφυλλα.

ΧΩΡΙΣ ΣΚΕΨΗ

Μήπως είμαι εγώ ο τρελός ή εσύ που με σκοτώνεις?

Έπαψα να ψάχνω τα γιατί.

Ύπάρχεις,

ζείς,

είσαι κοντά αλλά όχι εδώ.

Για κάποιους άλλους ίσως να μπορείς.

Μην με ρωτάς αν μετάνιωσα που σε γνώρισα.

Μετάνιωσα που σου επέτρεψα να μ΄αγαπάς.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ Νο 2

Δεν είχα διαταχθεί αλλά είχα πεισθεί να πάω σήμερα σε χώρο κυβερνητικό να κάνω ευκολία σε μέγα συνάδελφο. Και πήγα.

Κουνάμενο συνάμενο (η ευκολία) έφτασε στην ώρα του και στάθηκε στη είσοδο του κυβερνητικού μεγάρου. Δεν δυσκολεύτηκα να τον εντοπίσω, του είπα καλημέρα και τα άλλα τα σχετικά. Φορούσε μπλε κτυπητό Louis Vouitton παπούτσι, Ω τεράστιο ρολόι, είχε επιβλητικό υπεροπτικό ύφος, κρατούσε μαύρο δερμάτινο LV φάκελο και μύριζε σκορδαλιά μιξ με την νέα κολόνια Gucci.

Και τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια?

Μα φυσικά ήταν ενώπιον μου η γνωστή πρώην κουμμουνιστική Ρωσία νυν κάτοικος Λεμεσού. Η επικοινωνία γινόταν στα αγγλικά, οι απαιτήσεις πολλές μα οι δικές μου υποσχέσεις λίγες και φτάσαμε φυσικά σε αδιέξοδο. Αγρίεψε και άρχισαν τα παζάρια. Άνοιξε τον μαύρο δερμάτινο φάκελο και άρχισαν οι απαιτήσεις να γίνονται χρήμα. Άφθονο το χρήμα προσπαθούσε να με πνίξει και άρχισα να παίρνω βαθιές αναπνοές για να αντεπεξέλθω στο παιχνίδι του. Δεν βρήκαμε λύση και το χρήμα άρχισε να επιστρέφει στον μαύρο δερμάτινο φάκελο. Παίρνει το τηλέφωνο και ζητά να μιλήσει με τον μέγα συνάδελφο. Όταν ο μέγα συνάδελφος απαντά, απομακρύνεται και επιστρέφει όταν τελειώνει το τηλεφώνημα. Κουνάει νευρικά τον μαύρο δερμάτινο φάκελο και απαιτεί να γίνει κάτι.

Παίρνω την απόφαση να κάνω αυτό το κάτι και του τονίζω ότι αυτό θα γίνει με τον δικό μου τρόπο. Αυτός απλά θα έχει στο τέλος αυτό που ζητά, εάν και η διακριτική ευχέρεια του δημόσιου υπαλλήλου φυσικά θελήσει να γίνει. Μη έχοντας άλλη επιλογή συμφωνά και δίνουμε τα χέρια.

Τον αναγκάζω να βγάλει το ρολόι. Το παίρνω και το βάζω στον μαύρο φάκελο. Κρατώντας το μαύρο φάκελο μπαίνω στο κυβερνητικό κτίριο. Η αίθουσα είναι γεμάτη. Ενημερώνω τον κλητήρα και μας βάζει στην σειρά. Για κάποιον άγνωστο λόγο εμφανιζόμαστε πρώτοι και αρχίζω να αναφέρω με σοβαρό ύφος τα υποτιθέμενα προσωπικά περιστατικά…

Παιδί χωρισμένων γονέων…

από φτωχή οικογένεια…

έζησε δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια…

μετανάστης στο νησί δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί με την δική μας ηλίθια κουλτούρα και νοοτροπία…

παραίτησε τις σπουδές του για να βοηθήσει την οικογένεια του..

ο πατέρας του είναι άρρωστος και χρειάζεται την βοήθεια του…

η αδελφή του είναι επιληπτική και χρειάζεται να μεταβαίνει στο νοσοκομείο καθημερινά..

έχει χάσει την γιαγιά του πρόσφατα με την οποία ήταν πολύ συνδεδεμένος και η απώλεια αυτή έχει επηρεάσει την ψυχική του υγεία…

κάνει έξτρα δουλεία part- time ως delivery boy λόγω της άσχημης οικονομικής του κατάσταση…

αναφέρω τα γνωστά – απολογείται- αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα του όλου θέματος – υπόσχετε να μην το ξανακάνει – μεταμέλεια - παραδοχή κλπ…

Η κλάψα τελείωσε και ευτυχώς μας πίστεψαν. Η απόφαση κράτησε περίπου 15 λεπτά. Κόντεψε να λιποθυμήσει στο άκουσμα των πιθανών προβλεπόμενων ποινών αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς τελικά έγινε το δικό του.

Κρατώντας τον δικό του μαύρο φάκελο βγήκαμε από την αίθουσα κατόπιν άδειας του δημόσιου υπαλλήλου. Το ύφος του ήταν πιο αγριεμένο από ποτέ. Ούτε πως έγινε το δικό του. Χωρίς να αντιλαμβάνομαι τους λόγους που ήταν αγριεμένος του παρέδωσα τον μαύρο φάκελο.

Το μόνο που είπε βρίζοντας ταυτόχρονα στα Ρωσικά ήταν:

Do I look like a delivery boy?

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ No1

Και ύστερα ήρθαν οι Βρικόλακες και δάγκωσαν τον ‘άνθρωπο’ που ήθελε να ονομάζετε Δραπέτης

Κάποτε μέσα σε αυτό τον κόσμο με τα τόσα πολλά γιατί και τα ανεξήγητα φαινόμενα είχα ένα γνωστό που δεν ήταν σαν και εμένα αλλά ήταν άνθρωπος. Δεν ήταν δηλαδή βρικόλακας. Αυτός ο άνθρωπος είχε και έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα να μεταλλάσετε σε διάφορες μορφές. Μπορεί να ακούγετε αστείο αλλά μέχρι και σε σπάνιο είδος virus είχε καταλήξει μια φορά και αν θέλετε πιστεύετε. Το τελευταίο διάστημα και συγκεκριμένα μετά τις απόκριες άρχισε να μεταλλάσετε σε μη υπαρκτό ον. Παρόλα αυτά, απαιτεί να είναι ή να θεωρείται Δραπέτης. Επειδή είμαι Βρικόλακας και όχι άνθρωπος μπορώ να λέω χωρίς να φοβάμαι ότι θέλω και συνεπώς θα πω τα ακόλουθα σαν μια μικρή διαμαρτυρία:

1^ο Ο Δραπέτης δεν άλλαξε απλά αριθμό, αλλά τον άλλαξε με σκοπό να μην τον βρίσκουν οι παλιοί βρικολακιασμένοι φίλοι του. (βρικολακιασμένοι εφόσον νεκροί γι’ αυτόν αλλά εν ζωή για άλλους)

2^ο Και να επαναφέρει τον προηγούμενο του αριθμό (αυτόν που τελειώνει σε 00000079) δεν αποτελεί πράξη που έγινε αφού δεν πραγματοποίησε τις υποσχέσεις ή και τις υποχρεώσεις του να ενημερώσει. Η ενημέρωση στους ανθρώπους δείχνει εμπιστοσύνη.

3^ο Την λίστα με τις επαφές που έτσι χαριτωμένα λέει ότι λογικά πρέπει να κάνει, την έχει ήδη χαράξει σε μεταλλική πλακέτα συνειδητά. Οι υπόλοιποι περιορίζονται στην μαύρη λίστα της πραγματικότητας του.

^4ο Περιοδικές χρονικές στιγμές αναισθησίας δεν πείθουν τους Βρικόλακες εφόσον ξέρουν ότι ο Δραπέτης αντιλαμβάνεται και ξέρει ποιο είναι το κοινό αποδεκτό. Σωστή παρατήρηση εφόσον ο Δραπέτης τοποθετείται αναφέροντας … I choose …

^5ο Ο Δραπέτης αναφέρει τον τόπο που βρίσκεται την ώρα που γράφει την μέρα που ξημερώνει και την πόλη που ζει. Η συμπεριφορά αυτή δείχνει σημάδια βελτίωσης.

6^ο Ο δραπέτης είναι κάποιος που - φεύγει από κάπου - που του επιβάλουν να βρίσκεται – δεν του αρέσει που βρίσκεται εκεί - και φυσικά θέλει να ξεφύγει. Οι Βρικόλακες ευχαριστούν εκ των προτέρων τον Δραπέτη που τους έχει δραπετεύσει και υπόσχονται να μην τον περιορίσουν ξανά.

Ναι, όλα αυτά έχουν σχέση με την πραγματικότητα - γιατί - ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι να μην πληγώνεις ποτέ.

Φουλ στοπ

Η ΔΙΚΗ

Διαβάζοντας το βιβλίο «Η ΔΙΚΗ» του Φράνς Κάφκα παραδέχομαι ότι δυσκολεύτηκα να πιάσω το νόημα. Όταν πλέον όλα ξεκαθάρισαν στο μυαλό μου παραδέχομαι επίσης ότι αυτός ο τρελός εμένα με έχει ενοχοποιήσει.

Για ποιον αδίκημα κατηγορούμαι?
Μα είναι απλό.

…και όταν ο τρελός μου απήγγειλε τις κατηγορίες φώναξα ένοχος.

Το πρόβλημα είναι ότι ο Φ. Κάφκα δεν ήθελε να είναι αθώος.
Γιατί?
Ήταν όντως ένοχος?
Μπορεί και να ήταν αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Αυτό που είναι σχεδόν σίγουρο είναι ότι δεν αγάπησε την ζωή.
Και γιατί να την αγαπήσει?
Αφού ήταν ήδη ερωτευμένος μαζί της.
Κατέστρεψε αρκετά από τα γραπτά του αλλά άφησε μόνο αυτά που δεν είχε την δύναμη να αγγίξει.

Γιατί όπως και να γίνει ήταν ένοχος όπως είμαστε όλοι εμείς.
Και χωρίς την τυπική διαδικασία.
Γιατί κατηγορούμενος θα πει ζωή.
Για να ζείτε και να διαβάζετε τις βλακείες μου….

…Είστε όλοι ένοχοι

Τέλος.

kai otan egw eftasa sto aerodromio stin wra mou h alitheia eitan afti pou me prodose.
den ta evala katw kai prospathisa na skeftome thetika.

koitaksa aristera kai eida ton fwtismeno hwro anamonis.
afisa to mialo mou na ksefigei makria kai eida afto pou toso poli eithala na dw.
eklisa ta matia mou kai gia mia stigmi nomisa oti telika tha ta kataferna.
den perase poli wra alla h fwni ksanamilise.
apologoume alla den iparhei thesi gia simera, isos avrio na mporw na sas voithisw.
to avrio tha einai mia alli mera kai tha einai pleon arga
esfiksa tin kardia mou kai ekana afto pou eprepe na kanw
taksidepsa me to mialo mou ekei pou eitan adinaton pleon na paw
eplasa tis eikones opos egw eithela
tis esfiksa to heri kai tin filisa gia telftea fora
den tha se ksehasw pote

Agapimeni giagia
Kalo sou taksidi

Telos